دلم آدریان برودی خودمو میخواد

بعد یه عالمه فکر بلاخره فهمیدم دلم چی میخواد....
دلم میخواد تو پاییز با کسی آشنا بشم...عاشق هم بشیم...روزای قشنگ بسازیم...ولنتاین برفی مونو جشن بگیریم...عید و بهار قشنگ بگذرونیم...تولدمو توی بغلش بگذرونم...و هرگز کلمه ای ازدواج و خواستگاری به زبون نیارم...هرگز به مامان و خاله ام چیزی راجع به رابطه ام نگم و هیچ اتفاق بدی هم نیفته و به خوبی و قشنگی باهم بگذرونیم روزا رو....اون روشنفکر و حامی ام باشه تو زمینه های مورد علاقه ام...مهربون و اهل هنر باشه...شبیه آدرین برودی هم میتونه باشه :)) و بگذره و بگذره و روز جشن سالگردمون برسه...و اون روز بهم درخواست ازدواج بده...بگه دلم میخواد بقیه سال های زندگیمم کنار تو بگذره...بعد من بگم نه الان زوده و بذار یکم بیشتر فارغ از پیچیدگی های ازدواج باهم باشیم...بعد سال بعدش نامزد کنیم...بعد پیش خودم میگم چقدر ایده آل شد....بعد پیش خودم میگم کاش میشد مث کلمنتاین میرفتم و ذهنمو پاک میکردم...و مهدی ام ذهنشو پاک میکرد و ما دوباره اون پنج ماه اولو باهم تکرار میکردیم....هر پنج ماه یبار حافظه مونو پاک میکردیم و از اول شروع میکردیم...چون همیشه اولش قشنگ و ایده آله...البته با این تفاوت که خوابیدنم تجربه میکردیم....و من میتونستم خودمو دوباره تو چشم های سبزت ببینم و در حالی که موهای نرمتو ناز میکنم بوست کنم...نمیدونم شاید مهدی و خواهرش فکر کنن من مهدیو دوست ندارم یا رابطه برام مهم نیست...ولی حقیقت اینه که من الان خیلی دلتنگشم و دلتنگی بخاطر وابستگی نیست این بار ...بخاطر علاقه است...یاد حرفا و بحثامون که میفتم و اینکه از درونی ترین و عمیق ترین افکارم تا بچگانه ترین و خنده دار ترینش میتونستم با مهدی حرف بزنم و اون گوش میکرد...اینکه برای انجام خیلی کارها کنارش ذوق داشتم...همه اینا باعث میشه یاد این بیفتم که هر وقت که خواستید ببینید کسیو واقعا دوست دارید یا نه به وداع باهاش فکر کنین و وداع با مهدی برای من سخته...پلکامو داغ میکنه و حس حسرت بزرگی تو دلم بجا میذاره...و باعث میشه همه چیو کش بدم...چه تو ذهنم و چه در ارتباط باهاش....اینکه میگم خودخواه شدم اینکه میگم دلم نمیخواد یه احمق منتظر باشم یه طرف ماجرا هست ولی طرف دیگه ام اینه که واقعا از دلتنگی و از ترس وداع این یه هفته مثل مرغ سرکنده شدم

نوشته شده در  چهارشنبه سی و یکم خرداد ۱۳۹۶ساعت 7:18  توسط Vera Lynn