واقعیت ها

پلک میزنم و ورق میخورد
انگار که بادی شدید به جونش افتاده، ورق میخورد
از لابه لای ورق ها میپرند بیرون
میپرند و میپیچند لای موهایم
میخورد به صورتم مثل سیلی
میروند توی چشم ام
باد شدید تر و ورق خوردن ها سریع تر
آخر زندگی هر آدمی مجسمه ی قد خمیده ی زخمی ایئه که کتابی آش و لاش زیربغل زده و خشکش زده

شاید شیدا شاید هم دوره های زندگی...