سلیقه عنی

گاهی وقتا تو زندگیت برا به دست اوردن ادما راه هایی به ذهنه ادم میرسه که علی رغم اینکه جسما قادره انجامشون بده ولی چون روحا نمیتونه در حقیقت از انجامشون و در نهایت به دست اوردن اون ادم مد نظر عاجز میشه.

من میتونم داف بشم.

میتونم مث اون جنده هایی که میان دانشگاه بیام

و اینکه واقعا هدفشون از اونجوری اومدن بجز پیدا  کردن پارتنر چیه

حالا خواستم در بهترین و منصفانه ترین شکل بگم پارتنر نه شوهر و اینجور حرفا

ولی نکته غم انگیز اینه

که واقعا چی انتظار منو میکشه؟

تا اینجای زندگیم اینهمه انتظار اونایی که میخواستمو کشیدم

هیچکدوم نیمدن

منو نخواستن

و یا حداقل اونجور که من میخوام نخواستن

باز میگم بذا خودم برم جلو

همینطور که هستم

ساده و بی شیله پیله

با همون تیپای ساده و کفشای ال استار همیشه خاکیم

ولی پیش خودم میگم د نشد دیگه

اون که بازم تورو نمیخواد

تو هم که عاشقش نیستی

پس برا چی برینی به غرورت

که بعدشم مسخرت کنه پیش دوستاش

و مضحکه خاص و عام بشی

ولی باز ازین روند خسته میشم

ادمای اطرافم

دوستام

اونایی که پسرن

همشون عاشق یه دختر زشت و بد ترکیب میشن

که حالا بازم در حالت منصفانه نخواییم بگیم جنده

و من فکر میکنم که خدایا چقدر احمق زیاد شده

و کی اون حس آنا کارنینایی من قرار ارضا بشه

آه

شاید شیدا شاید هم دوره های زندگی...