یک من خودخواه در کافه ژوان یا شاید در رستوران پستو

دلتنگی صدای خنده من بود که از دل تو می آمد...
دلتنگی چشمان خودم بود که تو به تماشایش می ایستی...
من برای خودمی که در آن لحظات بودم ، دلتنگ میشوم
اما
دلتنگی آنجا که ورق های دفترچه خاطرات بوی تو را داد...فقط آنجا...آنجا بود که برای تو بود...